Rob en Bennie zijn twee vrienden en beiden stapelverliefd op Gerry. Maar de een wil de ander niet kwetsen en daarom zwijgen zij angstvallig over hun geheim. In stilte hebben Bennie en Gerry een relatie. Zij vinden het erg vervelend voor Rob, vooral ook omdat zij veel aan hem te danken hebben. (ze wonen met hun drietjes in het huurhuis van Rob) Dan stuurt een tante van Rob een bericht vanuit Engeland dat zij onderweg is met haar man. Rob schrikt zich een ongeluk, want van deze tante is hij financieel volkomen afhankelijk en in de loop der jaren heeft hij haar de ene leugen na de ander per brief voorgeschoteld. Tantes eigen schuld een beetje. Want tante zanikte maar “En Rob, heb je nog geen meisje?” “En Rob, wanneer ga je nu trouwen?” “En Rob, wanneer komt de baby?” En tenslotte schreef Rob maar op alles “ja”. Tegen zijn zin, maar het nam ‘het gezeur’ van tante weg en zijn toelagen stegen met elk “ja” zeer beduidend. Maar nu zit Rob in de knoei. Gerry wil Rob wel helpen door zich tijdelijk voor zijn vrouw uit te geven. Rob heeft zoveel voor haar en Bennie gedaan. Maar door toedoen van Loes, een pittige hulp in de huishouding, die Robs huis schoonhoudt, had ook Sjoukje al “ja” gezegd op de vraag om zijn echtgenote te spelen. En die Sjoukje dat is me er een! Met geen pen te beschrijven! Ze wil Rob maar al te graag helpen. En niet alleen voor eventjes. Maar Sjoukje is een lelijk eendje en heeft een moeder… die wij geen enkele man als schoonmoeder toewensen. Maar het gaat eigenlijk aanvankelijk niet eens zozeer om het doldwaze, flitsende verhaal als wel om de figuren. Wat een typetjes! Allemaal op en top “voer voor echte toneelspelers”. Als we alleen al de Engelse man van tante Louise nemen…… Daarnaast krijgen we tante zelf nog, en de vader van Loes en de moeder van Sjoukje. En dan – als klap op de vuurpijl – het wel heel erg verrassende slot! Klasse!